Czy warto dbać o paznokcie?

 

Mam nadzieję, że patrząc na zdjęcie powyżej powiecie razem ze mną: warto! :) (można powiększyć)

Oba zdjęcia dzieli różnica ponad pięciu lat. Co prawda takie porównanie, a zwłaszcza zdjęcie "po", mogłam zrobić już wcześniej, ale teraz z racji kształtu i długości widać to najlepiej. Zdjęcie po lewej zrobione było kiedy po wakacyjnej pracy próbowałam przywrócić paznokcie do ładu, są na nim oczywiście już zapuszczone, bo wcześniej były zmasakrowane do zera. To po prawej jest aktualne, sprzed jakichś kilku dni.

Pod pojęciem dbania o paznokcie rozumiem nie tylko ich pielęgnację - odżywki, kremy, olejki, preparaty do skórek i tak dalej. Nie chodzi tylko o zapobieganiu złamaniom, rozdwojeniom, chwilową poprawę stanu paznokci. To też nauka piłowania, doboru kształtu do naszych naturalnych predyspozycji. W dłuższym okresie czasu można osiągnąć świetne rezultaty jeśli chodzi o kształt naszej płytki a tym samym paznokci. Zwłaszcza jeśli płytka jest skrócona w wyniku np obgryzania... Tak, tak, mnie też ten problem nie ominął ;) Jak widać na moim przykładzie płytka paznokcia może się i wydłużyć i zwęzić, wysmuklić. Zawsze uważałam swoje paznokcie za brzydkie, nigdy bym nie pomyślała, że kiedyś będą one moim atutem. Okazało się, że są mocne i w zasadzie bezproblemowe, a trzeba było tylko nad nimi popracować. Jestem pewna, że każdy może poprawić wygląd swoich paznokci! Potrzeba czasu, cierpliwości, systematyczności, a efekty zawsze jakieś są, choć może nie zawsze je dostrzegamy, bo czasem przychodzą bardzo powoli i stopniowo.

Jak już powstał taki post wypadałoby pewne napisać coś o pielęgnacji nie? :)

W 2008 roku kiedy to jak już pisałam wzięłam się ostro za swoje paznokcie, pierwszym podjętym krokiem był zakup dwóch rzeczy: odżywki Sally Hansen - Nailgrowth Miracle i olejku rycynowego. Odżywka służyła mi jako baza pod lakier kolorowy - po prostu raz w tygodniu nakładam ją pod lakier i tyle. Rycyna natomiast stała się moim codziennym rytuałem, wcierałam ją w skórki wokół paznokci, macierz, bo na paznokciach niemal zawsze był lakier. W tej roli używałam też zamiennie od czasu do czasu zawartości kapsułek A + E lub maści witaminowej czy zwykłych kremów do rąk. Nie wiem co naprawdę pomogło - odżywka, rycyna czy to, że paznokcie były chronione przez lakier, może wszystko po trochę :) I tak samo było potem, z tym, że bazy się zmieniały. Były to i odżywki ( niebieska Sally Hansen, Auriga Si Nail Si, wycofana Nail Rescue od Rimmela) i zwykłe bazy (wycofana wygładzająca Catrice, Vipera diamentowa, Soraya wybielająca czy nawet najzwyklejsze bezbarwne lakiery). I powiem Wam, że różnicy już potem nie było i nie ma, paznokcie mam po prostu grube i mocne. Rycynie jestem wierna po dzień dzisiejszy, choć czasem oczywiście używam innych specyfików. Kremy do rąk także obowiązkowo :) No i preparaty do skórek (Manhattan, Sally Hansen), których używam z wygody, bo właściwie nie narastają na paznokieć i namoczone samą wodą też mogę odsunąć przy pomocy drewnianego patyczka. Jeśli nie zaniedbuję ich codziennej pielęgnacji to nie stwarzają problemów.

To chyba tyle, jeśli macie jakieś pytania piszcie, postaram się odpowiedzieć :) (od razu mówię, że w kwestii doboru odżywki nie doradzę, bo w temacie nie jestem od dawna... )